فکر من مباش مسافر به سپیده ها بیندش
بسم الله
همیشه وقتی یکی بد حال میشود یا فوت میکند یاد دیالوگ لیلا حاتمی به علی مصفا در فیلم (اگر اشتباه نکنم!)در دنیای تو ساعت چند است می افتم.دیالوگ را دقیق یادم نیست ولی چیزی در همین مفهوم است که لیلا حاتمی به علی مصفا زنگ میزند و در حال پیغام گذاشتن میگوید:سلام.خاله فلانی فوت کرد.آدم فکر میکنه این پیرای فامیل تا همیشه زنده میمونن.هیچ وقت توقع شنیدن خبر مرگشونو نداره.یادته برامون این شعرو میخوند... اگه تونستی بیا برای ختمش.
این دیالوگ را حفظ شدم چون توی ساند کلود مدت ها به قسمت های رادیو دیالوگ گوش میدادم و بعد ها خود فیلم را دیدم.همیشه بزرگ تر ها را جوری میبینیم انگار همیشه بوده اند و بعد از ما قرار است کارها را ردیف کنند و بیایند پیش ما.مثل مادری که همه ی کارهای خانه را میکند و بچه اش را با لالایی میخواباند و بعد تازه خودش به رخت خواب میرود.ولی خب اینگونه نیست.این شروع کنار آمدن با رفتن آدم هاست.
- ۹۸/۰۳/۱۹