اواخر خرداد

دیگر روزها را به یاد نمی آورم.اینکه قرار بود چه اتفاق هایی بیافتد را هم.دیروز گیج تر از همیشه بودم.به سختی بیدار شدم،در فاصله ی یک ساعتی که با مریضِ دیگری رفته بودم EMG ،یکی از مریض هایم فوت کرد.خودم در حرف زدن مشکل پیدا کردم و شب وقتی خواستم مسواک بزنم دیدم گودی زیر چشمم باز هم عمیق تر شده.انگار تا انتهای جهان می خواهد ادامه پیدا کند.