خرده دردها

رسم قدیمی ای داشتم که جمعه ها اینجا بنویسم.از روزها و شب هاچشم هایم رو به ضعیف تر شدن رفته اند.کمر دردم بیشتر شده و همه چیز انگار شدیدتر بازی می کند.دیشب با مامان و خاله نشسته بودیم فیلم های قدیمی را نگاه میکردیم.از بچگی که زود رفت و روزهایی که سریع گذشتند.روزها در تعلیق گذشتند.در انتظار.واقعا آدم درگیر چیزی باشد بهتر است از درگیر هیچ چیز نبودن.درگیر هرچیزی.و نیستم.فقط ترسیده ام و نیستم.