تا خوردن روی خود

روی خودم که تا میخورم،خودم را بهتر میبینم.انگار زشتی هایی که بالای سرم قایم شده اند،میخورند به دنیای خیالیِ تمیزِ کف پاهایم.آن ها از وجود یکدیگر تعجب می کنند و من دراز میکشم و گوش میکنم به گفتگوهایشان.