بویِ خوشِ زندگی

فهمیدم دنیا بزرگ تر از این حرفاست و آدم هایی که دورم جمع کرده ام.آدم هایی هست که ندیده ام و باید ببینم.فهمیدم دل ساده را اینجا نمیشود پیدا کرد.دلمان کثیف شده است.فهمیدم ما فاحشه ی توجه هستیم.هر کس به ما توجه کند به اون تن میدهیم.

فهمیدم آدم از کوچک ترین چیز ها میتواند دیوانه شود و به بزرگ ترین چیز ها بی تفاوت شود.روزهایش را بی خیالِ همه چی طی کند و شب ها فکرها بریزند سرش.

فهمیدم که نیاز شدید به روانکاویِ گسترده دارم.

فهمیدم خودخواهم ،زشتم و نفهم.

فهمیدم اگر خدا و خانواده نبود تا الان قطعا دست به خودکشی زده بودم.

فهمیدم میشود کسی را دوست داشت و بعد به او بی اعتنا شد.چه حقیقت تلخی.

فهمیدم دلتنگی آدم را به کارهایی وا میدارد که باور نمیکند و ناراحتی بی رحم ترین حسِ دنیاست.

فهمیدم وابستگی به خلق خدا بزرگترین اشتباه است.

فهمیدم هر قدر کمتر گناه کنی فکرت آزادتر است.

فهمیدم با کسی زیاد درد و دل نباید کرد چون کسی درد تو را نمیفهمد.

فهمیدم دردهای بزرگ تر خواهند آمذ و این دردها بی معنی خواهند شد.

فهمیدم زندگی کلِ فرآیندش خیلی جدی نیست که بخواهم اینقدر جدی بگیرم.

هادی
۰ نظر
۰ ۰

صد دلیل برای زنده ماندن-یک

دوشنبه, ۲۸ اسفند ۱۳۹۶، ۱۱:۲۲ ق.ظ

سوال هایِ ناتمامی کودکی در مترو از مادرش و مهربانی مادرش.مثل همان داستان تهمینه و رستم و بی رحمیِ کودکان در رسیدن به حقیقت.خنده ها و گریه های بی دریغ

هادی
۰ نظر
۰ ۰

رفتم

پنجشنبه, ۲۴ اسفند ۱۳۹۶، ۱۲:۵۲ ق.ظ

بسم الله

یه وقتایی جلوی آینه وای میسم و میگم":آزه آره همینه عوضی!همینه جواب کارایی که کردی جواب محبت هایی که کردی.ببین که حتی حرفتم نمیخواد بشنوه!که تا وقتش بشه!وقتی وقتش بشه من رفتم دیگه"!