موبایل!

بسم الله

موبایلم را چک میکنم.عکس های قشنگ.فکر میکنم چرا اینطوری ام.حرف های فوق العاده ای برای گفتن ندارم،نوشته هایم را به هیچ کس نشان نمیدهم.بلد نیستم جورِ خاصی بخندم یا گریه کنم یا حتی اخم کنم.راستی چند وقت شده که اخم نکردم؟هیچ وقت اخم کردن بلد نبودم.یعنی هیچ وقت لازمم نمیشد انگار!به هر حال.عجیب شده.مرز خواب و بیداری ام را نمی فهمم.نکند همه ی این ها فقط اولین خوابِ کوتاهِ نوزادی ام باشد در زندگی؟نکند یکهو بیدار شوم و ببینم که خواب بوده ام؟