خیالپردازی

جسمم مسیر خودش را می رود انگار و خواسته هایم مسیر دیگر.به این چند ماه برمی گردم و احساس می کنم هیچ فکر درستی نکرده ام.یعنی اساسا مسیر درستی هم فکر نکرده ام.فقط خواسته ام رها بشوم تا برسم به پله ی بعدی.اما می خواهم در پله ها صبر کنم.هرچند که مرگ هم دارد می آید.نمی دانم آرام یا سریع،اما دارد می آید.