سه دقیقه

قبل تر جایی بود برایم که حرف بزنم.کست باکس راهش را بسته.باز هم قهر با خودم.

گاهی به شوخی حرف هایی به مادرم می گویم و می بینم همین ها دردهایی بوده که سال ها در موردش دعوا می کردند.ناراحتم می کند.

اصلا گلویم گرفته.حرف که می خواهم بزنم می ترسم.نمیدانم چرا می ترسم.اثرات روزهایِ قبلیست شاید.کلام حق ندارد بیرون بیاید مگر برای خنده.هه هه هه.