دو راهی ها

اگر حساب کنم که همین یک بار را زنده ام و بعد میمیرم و دیگر هم متولد نمیشم،باید از چند چیز دوری کنم.اولین چیز بیشتر آدم ها هستند.از آنجایی که آدم خودش را همیشه زود میبازد و با همه قاطی میشود این خطرناک ترین آسیبی است که میتوان به یک بار زندگی زد.دیگر اینکه بیشتر چیزها ارزش فکر کردن ندارند.آن هایی هم که ارزش فکر کردند دارند بیشترشان ارزش گفتند ندارند.از آن هایی که ارزش گفتند دارند هم بیشترشان ارزش بحث کردند ندارند و هیچ بحثی هم به نظر ارزش غمگین شدن ندارد.پس آسیب از دیگران معنایی ندارد.در تئوری اقلا.

 

همزمان شدن تمرینِ سنتور و روان پزشکی خواندن و اپروچ به هایپر ازتمی و گشت و گذار با بچه ها و دلتنگی برای همه کس و فیلم دیدن و "ترجمان" خوندن و فار کرای 3 بازی کردن و آشپزی و مورنینگ رفتن و سردرد نشون میده که تقریبا به هیچ کدوم قرار نیست برسم و درست حسابی انجامشون بدم و باید بیخیال یه سری بشم و مثل همیشه نمیتونم بیخیال هیچ کدوم بشم!